Bij de uitgang is een wat meer conventioneel dierenparkje aangelegd. Los van wat interessante dieren, is de grootste attractie hier de kraamkamer van de beren. Je gelooft je ogen niet. Het krioelt werkelijk van de cubs.
Leuk voor de toeschouwers maar verder erg onnatuurlijk.

Vlak bij de uitgang ontdekken we nog een flinke ruimte waar twee grizzly’s opgesloten zitten. De verveling en frustratie straalt van de dieren af.
We zijn blij dat we het hebben gezien, maar wat ons betreft toch echt geen aanrader.

Mount Rushmore ligt om de hoek.
We kunnen met onze parkeerpas nog een keer het terrein op.
Gisterenavond had dat zin gehad, omdat we dan de avondceremonie hadden kunnen bijwonen.
Maar zoals gisteren gemeld, waren we daar toen te moe voor.
Vandaag laten we het bij op enige afstand nemen van wat foto’s.
Het terrein opgaan, voegt nu even niets toe.

We rijden de weg af richting Hill City om dan bij de kruising met de US16 weg 87 op te gaan. Custer State Park in richting The Needles.
We hebben dit stuk van de week al gereden, maar zijn toen zo onder de indruk geraakt, dat we het vandaag dunnetjes over doen.
Het is nog erg vroeg zodat de drukte bij de tunnels erg meevalt. We genieten weer volop. Ook maken we nog een paar foto’s, maar die zullen wel duplicaten zijn van de foto’s eerder deze week.

Bij de splitsing met weg 753, nemen we die in de richting van de Iron Mountain Road (US 16A). We rijden die Iron Mountain Road af in zuidelijke richting.
Op die manier komen we op de Wildlife Loop Road. Op deze laatste weg ontmoeten we weer veel wild. Inclusief een grote kudde bizons en een paar wel zeer eigenwijze ezels.
Uiteindelijk verlaten we Custer State Park en rijden weg 87 op in de richting van Hot Springs.

In Hot Springs eten we een verrukkelijk ijsje en genieten van het mooie maar vooral warme weer.
Op gaat het naar Wounded Knee. Deze historische plek wil ik bezocht hebben. We rijden nu door het zuidwesten van South Dakota. Het is niet het mooiste deel van de staat. Veel grasland dat wel.

Bij Wounded Knee slaat de verbazing toe.
Het is hier Sioux country. Je zou verwachten dat men wat werk zou hebben gemaakt om deze historische plek te eren.
Nou dat valt vies tegen, want afgezien van een goedkoop ogend bord met daarop een verslag van de beroemde slachting.
Een bord bovendien dat je uit zuinigheid eerst aan de voorzijde moet lezen, waarna de rest van het verhaal aan de achterkant staat.
Er is ook nog een onduidelijk museum en een begraafplaats.
Gelukkig zit er nog een verkoper van Native American Jewerely. Met die man heb ik nog even gesproken.
Je zou van de Sioux toch meer initiatief verwachten. Maar het is niks. Je hoeft hier echt niet naar toe te gaan.

Vrolijk en opgewekt gaan we op Nebraska af. Ondertussen passeren we een paar wel heel armoedige dorpjes in SD. Het eerste dorpje in Nebraska is ook niet hoopgevend. Het verval druipt van de stoeprand.
Kom je wat verder in Nebraska, dan valt op dat het land hier toch anders wordt gebruikt dan in SD. Hoewel ook dit land deel uit maakt van de Great Plains, doet het meer bewoond aan.
Ondertussen genieten we nog steeds van erg warm zonnig weer. Alleen het waait erg hard. Geen wolkje aan onze hemel.

Het Motel6 in Chadron is een aangename verrassing.
Een prachtige kamer met bankstel en verder ook alles er op en er aan. Grote badkamer en zelfs een soort keukentje.
Ik had een single queen geboekt, maar ik krijg een minisuite met king bed.
Alleen het uitzicht, daar kun je over discusseren. We eten vanavond bij de Country Kitchen, bij het naast gelegen Best Western Hotel.
Ondanks de kleine afstand gaan we met de auto.
Het waait namelijk zo hard dat je de haren van de kop worden geblazen. Er hangt inmiddels ook een grote zwarte wolkenpartij aan de hemel.

Weer terug in het hotel verbazen we ons over de bijzondere vorm van de wolken. Wij hadden dat nog nooit gezien. Onder de inmiddels pikzwarte hemel hangt nu een laag dikke witte bolvormige wolken.
Gonda gaat de wind in om er foto’s van te maken.

Op de kamer heb ik voor de verandering eens de megagrote tv aangezet. In verband met die rare wolken dan ook maar op Weather Channel. Ik start het internet op en wordt gestoord door een felle pieptoon uit de TV.

Dit blijkt een alarmsignaal.
Er is inmiddels een Tornado Alarm afgegeven voor Chadron. De tornado komt vanuit SD.
Wij krijgen daar behoorlijk de kriebels van. Ik overleg met de hotelier. Hij maakt zich geen zorgen. Het komt vaker voor en meestal gaat het gewoon voorbij.
Ik ben er niet gerust op. Eenmaal weer op de kamer zien we op TV dat de Tornado inmiddels wel erg dicht genaderd is. 12 mijl zijn zo overbrugt.
Inmiddels komt bij de tornado waarschuwing een waarschuwing voor zwaar omweer. Het onweer zou gepaard kunnen gaan met hagelstenen van golfbal grootte.

Ik ga maar weer eens naar de lobby. Ik mag van de hotelier mijn auto onder de luifel parkeren.
Een Amerikaan doet dat dan ook gelijk maar. Een andere Amerikaan, waar ik ook al een paar keer mee gesproken heb over de situatie, heeft een verkenningstocht gemaakt.
Hij is erg verontrust. Even later gaat hij met vrouw en wat spullen naar de auto om uit de buurt van het natuurgeweld te komen.
Wij overleggen ondertussen, wat de beste tactiek is. Gelukkig wordt de Tornado waarschuwing voor Chadron dan ingetrokken.
De Tornado is oostelijk van ons opgelost. Het onweer blijft actueel.
Tot om 22.00 uur ook de onweersstorm waarschuwing voor ons gebied wordt ingetrokken, zitten we toch op hete kolen.

Inmiddels hebben we alweer buiten gekeken en de maan gezien. Volgens computer en tv is het gevaar nu wel zo’n beetje geweken. Pffffttttt.